İsimler ve Cisimler

Partilerin bir isimlerine bakıyorsun, bir sıfatlarına; taban tabana zıt!

Demokrat Parti, demokrasiye ilk darbe vuran parti oldu. Üstelik hepimizi Amerika'nın kucağına oturttu, gitti. Gidişleri de demokratik olmadı ne yazık ki...

Adalet Partisi, ilk hayali ihracatın mucidi oldu. Yeğenler, kardeşler; kısacası torpilin kurumsallaştığı, adaletin güçlüden yana olduğuna boyun eğdiren bir parti oldu. Adaletin terazisi de bir türlü dengelenemedi ki, başındaki adam Demirel, gitti-geldi, gitti-geldi.

Anavatan Partisi, vatanda bile ayrımcılık yaptı. Yabancılaşma onunla tavan yaptı; tüketim dünyasının bir ferdi olarak bütün değerlere sırtını dönen vatandaş, çıkarı için anasını da satar hale geldi.

Refah Partisi, refahın öteki taraftan başka bir yerde bulunamayacağına inandırdığı kitlesine, kendilerine oy vermesi halinde cenneti vaad etti. Sürekli kapatıldı, başka bir isimle gene kurdular. Oysa ki kapatılma nedeni ismi değil cismiydi, bunu anlayamadılar.

Güzel insanların kaybı daha büyük oluyor.

Gazeteci dostumuz Sedat Peker, şaka yapar gibi ayrıldı aramızdan.
Ayrı şehirlerdeydik ama Facebook ve Twitter dolayısıyla mesafeyi kapatıyorduk. Sosyal medya sayfalarımı açtığımda, ne diyor, ne düşünüyor, ne yapıyor diye en çok merak ettiğim, ilgiyle takip ettiğim ilk insanlardan biriydi.

Güzel düşünen, güzel bakan, güzel yaşayan biriydi. Gazeteciliğin adamlıkla bir işe yaradığını gösterenlerdendi.

Soysuzun, uğursuzun, boşboğazın, yobazın çok olduğu bir yerde ışıl ışıldı.

Helal olsun sana! Ölümün de onurlu.